انتظار،سهم چشمانی است که رو به آفتاب زیسته اند،
سهم دستانی است که شبگاهان،در وسعت نیایش،به جانب آسمان ریشه دوانیده اند،
سهم دلهایی که چون کبوتران خونین بال،در بی نهایتیِ سرخِ جاودانه تپیده اند،
گامهایی که چون جنون گردباد، واژگون رقصیده اند تا
تنهایی خاک را با آسمان در میان نهاده باشند.
منتظران،مجنون زادگان  لیلای وجودند.

عاشقانی دلسوخته که لب به زمزمه تر کرده اند و در دل؛
شور و شوق و امید پرورانده اند و پای افزاری از صبر و شکیب ستانده اند تا خستگی راه، مجالشان ندهد که به "ماندن"بیندیشند که باید "رفت" تا به "راه" پیوست؛
چرا که "رفتن"به راه می پیوندد و "ماندن" به رکود.

آری، حرکت، رهاورد طبیعی انتظار است.
آنان که عظمت درونی خویش را یافته اند،
آنان که ابراهیم گونه سرودِ إنّی ذاهب الی ربّی سیهدین
را سر می دهند،آنان که یافته اند حرکت و تلاش به هدایت می انجامد،و چه شیرین،جرعه جرعه از هدایت های مستمر حق بهره مند میشوند.

آنان،با تمام وجود روی خود را به آسمان دوخته،
ندای إنّی وجّهتُ وجهی للّذی فطر السماوات و الارض را زمزمه می کنند و این گونه ظهور هادی امت را به انتظار
می نشینند.

آمده ایم تا راوی آنانی باشیم که فراموش شده اند ...
میلاد یگانه منجی عالم بشریت،
امید منتظران ، امام مهدی عج بر تمامی شیعیان مبارک